Chcesz być szczęśliwy – bądź szczęśliwy - Zdzisław Stankiewicz

Od: Zdzisław Stankiewicz

Gdy się książka ukaże, będę kończyć osiemdziesiąt lat. Mówią o mnie, że dożyłem pięknego wieku. Mówią o mnie „staruszek”. A ja żyję normalnie, jak inni. Moje czynności życiowe są takie same jak dwudziestolatka. Czasem łapię się na myśli, że nie ustąpiłem miejsca starszemu panu. Młodszemu ode mnie o piętnaście lat. Kiedyś prezydent miasta powiedział mi, że jak dożyję tych lat, to będzie mnie po mieście woził za darmo. Dotrzymuje słowa. W autobusie i tramwaju kontrolerzy nawet nie podchodzą. A mnie zachciało się napisać książkę o szczęściu. Mało, napisać. Wydać. W formie elektronicznej dla elektronicznych Czytelników. Gdzie się pcham w inne czasy?

Nie znajdziesz w książce nic modnie zadziwiającego, szokującego. Przedstawiam różne koncepcje szczęścia, zbieram różne rady, różne mądrości jak być szczęśliwym, by stwierdzić jak najbardziej banalnie, że szczęśliwym się jest tylko dlatego, że się jest szczęśliwym. Ponieważ wydawnictwo zajmuje się edycją poradników, więc i moja książka ma tę formę. A rada ostatnia brzmi właśnie jak w tytule.

Towarzyszą mi w tej opowieści dwa psy – podwórkowy kundel Morda i kanapowiec Baleron. Do Ciebie należy ocena, czy one, podobnie jak my, bywają szczęśliwe. Oba już nie żyły, gdy oddawałem tekst do wydawnictwa. Balerona zwalczył inny zwierzak, jakiego sam sobie w środku hodował, Morda zginął w stylu ulicznego wesołka. Baleron pozostawił smutek, Morda głęboki żal i ciężką depresję leczoną w szpitalu.

Mój wielki kolega po piórze, Goethe, szukał dla swego bohatera szczęścia w kupionej u diabła miłości młodej kochanki. Faust, bo o nim, rychło przekonał się, że to złuda i tylko wezwał chwilę, by trwała. Pisałem przed kilku laty, że nie wiem, ile przede mną jeszcze tych chwil. Teraz też nie wiem. Ale wiem, że dzisiejszy Ja to suma i synteza tych osiemdziesięciu lat chwil życiowych, doświadczeń wesołych i smutnych, tragicznych i szczęśliwych. Jeśli uznasz, czytając tę książkę, że warto było ją kupić, będzie to moja satysfakcja.

Poproszony, aby napisał kilka zdań o niej, filozof, profesor Uniwersytetu w Zielonej Górze, Stefan Konstańczak, napisał:

Sławny filozof Baruch Spinoza w swojej Etyce wyraził niezwykle ważną myśl, której rozwinięcie znajdziemy także w poniższej książce Zdzisława Stankiewicza: „Szczęśliwość nie jest nagrodą za cnotę, lecz cnotą samą; i cieszymy się nią nie dlatego, że hamujemy żądzę, lecz odwrotnie, dlatego, że się nią cieszymy, możemy hamować żądze”. Szczęście jako cnota, a więc nakaz moralny nie jest w żadnym przypadku osiągane na zasadzie automatu. Trzeba po prostu sobie na nie zapracować. Oczywiście zaraz znajdą się kontestatorzy takiego poglądu, głoszący, że szczęście można znaleźć. Chodzi w takim przypadku o stan biedaka, który na ulicy znajduje większą sumę pieniędzy, czyli znalazł szczęście bez wysiłku i bez potrzeby zmiany samego siebie. Czy to jest szczęście? Czy szczęście można mieć? Ktoś powie, że tak, trzeba mieć szczęście w życiu, ale czy ze znalezionych pieniędzy czerpiemy więcej zadowolenia niż z własnoręcznie zarobionych? Żeby potrafić odpowiedzieć na takie pytanie trzeba po prostu uczyć się od tych, którzy w swym życiu zakosztowali gorzkiego smaku niepowodzenia, zmieniali świat, poznali mnóstwo innych ludzi, coś niepowtarzalnego stworzyli i w każdej sytuacji zostawią po sobie.

W ślad za Zdzisławem Stankiewiczem jestem również przekonany, że poradnikowe opracowania typu „100 sposobów jak być szczęśliwym” nie są sposobami na szczęście, nie są nawet drogą na skróty. Na szczęście także nie da się zasłużyć, wystarczyłoby tylko coś zrobić, a szczęście będzie naszym udziałem. Jeśli zaś przyjęlibyśmy, że szczęście jest tylko udziałem tych, którzy nie popełniają błędów, to wówczas trzeba byłoby unikać wszelkiej formy aktywności, bo nie mylą się tylko ci, którzy nic nie robią. Sądzić należy zatem, że wartość szczęścia jest pochodną świadomości wysiłku włożonego w realizację jakiegoś ważnego dla nas celu, przy czym najważniejsze jest osiągnięcie tego celu, a nie błędy, jakie popełniliśmy na tej drodze. Ale te błędy też w sumie były potrzebne, bo na ich tle nasze poczucie szczęścia, jawi się niczym tęcza po deszczu. Szczęścia nie można się także nauczyć, ale możemy nauczyć się jak unikać stanów, w których będziemy nieszczęśliwi. Możemy oczywiście taką wiedzę zdobyć na podstawie własnych doświadczeń, ale może się okazać, że naszego życia zabraknie, aby tę wiedzę posiąść. I w tym dostrzegam największą wartość książki, autor własnym życiem zaświadcza o tym, co w życiu człowieka jest najważniejsze i nieprzemijające. Z lektury książki nie zyskamy co prawda gotowej recepty na szczęście, ale prawdziwa mądrość wynika ze świadomego dążenia a nie z samego celu. Bez takiej mądrości życiowej nasze zabiegi o osiągnięcie poczucia szczęścia są skazane na niepowodzenie.

Z autorem spędziłem wiele godzin na dyskusjach, z których wyniosłem niezachwiane przekonanie Chcesz być szczęśliwy – bądź szczęśliwy. To takie ważne, aby umieć korzystać z mądrości życiowej innych, bo choć samotnie też możemy podążać ku szczęściu, ale cel ciągle będzie odległy, a szansa jego osiągnięcia, ulotna. Praca Zdzisława Stankiewicza mieści się w tak potrzebnym w czasach kryzysu nurcie refleksji, zmusza nas do zastanowienia nad sobą i własnym życiem. Przekonujemy się z niej, że szczęście znajduje się w zasięgu naszych możliwości, bo jak pisał o tym Erich Fromm: „Szczęście jest osiągnięciem uzyskanym dzięki wewnętrznej produktywności; dokonaniem człowieka, nie zaś darem bogów”. O tym właśnie z książki się dowiesz.

Stefan Konstańczak

Jeśli tę moją książkę kupisz, przeczytasz i uznasz, że wyniosłeś z niej cokolwiek dla tworzenia pewności, że szczęście to postrzeganie blasku w szarości dnia i pokonywanie codziennej życiowej mordęgi, to dla mnie będzie to kolejna satysfakcja.

Zdzisław Stankiewicz

Opis ebooka "Chcesz być szczęśliwy – bądź szczęśliwy"

sukces | szczęście