Kategorie ebook'ów: 
Festung Warschau – 1944 – Powstanie Warszawskie cz.III
Festung Warschau – 1944 – Powstanie Warszawskie cz.III
autorem artykułu jest Aleksander Sowa
30 VIII w środę alianci w BBC uznają Powstańców z Warszawy za cześć sił alianckich i przyznają im status kombatantów.Brytyjczycy ostrzegają też Niemców, że będą tak samo traktować żołnierzy Wehrmachttu, jak ci traktują wziętych do niewoli Powstańców Warszawskich. Niemcy w odpowiedzi po zajęciu Szpitala Jana Bożego mordują 300 rannych i chorych. Następnego dnia nie udaje się połączyć powstańczych pozycji Starówki ze Śródmieściem. Wobec czego w nocy rozpoczyna się trwające do 2 IX wycofanie kanałami do Śródmieścia. Około 200 żołnierzom nie udaje się ewakuować na skutek zasypania włazu gruzami z trafionego bombą budynku Sądu Apelacyjnego przy pl. Krasińskich. Niemcy wkraczając tego dnia na Stare Miasto mordują ich wraz z ponad 7000 ludzimi paląc ich żywcem, również w szpitalach. 2 IX faszyści opanowują Sadybę a wziętych do niewoli mordują.
Na powstańczych listach i przesyłkach pojawiają się pierwsze znaczki Powstańczej Poczty Polowej AK. W następnych dniach przy silnym bombardowaniu, natarciach piechoty i ostrzale artyleryjskim faszyści atakują wszystkie pozycje powstańcze. 4 IX ludność z popalonego w większości drewnianej zabudowy Powiśla ewakuuje się do Śródmieścia, powstańcy walczą jeszcze do 7 IX.
Następnego dnia na 2 godziny ustaje ostrzał artylerii niemieckiej umożliwiający w ten sposób ewakuację ludności cywilnej z miasta. To podstęp bo w tym czasie atakują w głąb Śródmieścia by dzielnice podzielić na dwie części.
9 IX w sobotę dowództwo AK uznaje, że miasto jest w beznadziejnym położeniu i rozpoczynają się pertraktacje przedstawicieli PCK z Niemcami, by umożliwić ewakuację cywili z miasta. Niemcy przy okazji wysuwają propozycję kapitulacji odrzuconą przez KG AK. Między 6.00 a 8.00 następuje zawieszenie ognia. W ciągu dwóch dni Śródmieście opuszcza 8000 ludzi. Po zakończeniu zawieszenia broni Niemcy przystępują do szczególnie zaciętego ataku na północną część Śródmieścia. W pozostałej w polskich rękach części Warszawy 10 IX toczą się zażarte walki, kiedy niespodziewanie zza prawego brzegu Wisły odzywa się artyleria. Rusza sowieckie natarcie 1 Frontu Białoruskiego i 1 Armii Wojska Polskiego. 11 IX Polacy zrywają rozmowy ze stroną niemiecką na temat warunków kapitulacji z powodu niedostatecznych gwarancji dla powstańców, alianckich obietnic wzmożonej pomocy lotniczej i uderzenia frontu za Wisłą.
Stalin dwa dni wcześniej zgadza się na alianckie loty wahadłowe. 12 IX Von dem Bach skupia wszystkie ataki na Czerniaków odcinając go od Śródmieścia. Następnego dnia Niemcy wysadzają mosty Poniatowskiego, Kolejowy i Kierbedzia.
14 IX Dywizja Pancerna im. Tadeusza Kościuszki zajmuje Pragę. Powstańcy koncentrują swoje siły w pobliżu brzegu Wisły przygotowując przyczółek dla desantu. Przez następne dni Niemcy wspierani lotnictwem, czołgami i bronią ciężką za wszelką cenę starają się odrzucić Powstańców od brzegu rzeki. Tej samej nocy Sowieci rozpoczynają w nocy pierwsze zrzuty pomocy dla powstańców wykorzystując samoloty PO-2 o małym udźwigu, które zrzucają broń i amunicję w skrzyniach i workach z małej wysokości bez spadochronów, co często kończyło się jej kompletnym zniszczeniem.
W dniach 16-21 IX Pierwsza Armia Wojska Polskiego w rejonie Czerniakowa, Powiśla i Żoliborza przeprowadza desant 2 i 3 Dywizji Piechoty, w sile 3 tysięcy żołnierzy, którzy uchwycili przyczółki na Czerniakowie i Żoliborzu, nie zdołali ich jednak utrzymać wskutek braku odpowiedniego wsparcia artyleryjskiego. Niemal wszyscy polegli w tej operacji.
18 IX nad Warszawą pojawia się 107 latających fortec B-17, z 8 Armii Powietrznej USA które zrzucają 1330 (lub 1284) zasobników z bronią, amunicją i innym zaopatrzeniem, z czego do powstańczych rąk trafia około 400 (lub 188). Samoloty po zrzucie lądowały na lotnisku w Połtawie w strefie radzieckiej.
Prawda jest jednak taka, że decyzje o pomocy dla Warszawy tylko przedłużyły mękę ich obrońców. Katastrofalnego położenia nie było już w stanie nic zmienić a ze strony Stalina była to tylko gra pozorów przed Anglią i USA. Pomoc z powietrza pozwoliła Powstańcom na utrzymanie do aż 23 IX brzegu Wisły, kiedy po heroicznej obronie 200 wyczerpanych i w większości rannych Powstańców poddało się. Rozstrzelano ich.
24 IX trwa ostrzał Mokotowa ogniem całej posiadanej przez Niemców ciężkiej artylerii, wsparty atakami czołgów i lotnictwem, który jednak jest zaciekle broniony nawet w walkach walką wręcz. Następnego dnia rano Niemcy przysyłają z propozycją kapitulacji wziętych wcześniej do niewoli oficerów AK do komendanta obrony Mokotowa ppłk. „Karola", na którą nie otrzymują odpowiedzi. Bój o Mokotów nabiera niespotykanej dotąd zaciętości: szkoła na Woronicza tego dnia przechodzi z rąk do rąk siedem razy!
Wreszcie bez szans na dalsza obronę, bez amunicji, żywności, wody i broni 26 IX w nocy po nocnych kontratakach bez korzyści terytorialnych rozpoczyna się wbrew rozkazom ewakuacja kanałami do Śródmieścia. 27 IX Mokotów kapituluje. Tego samego dnia na Żoliborzu dowodzący obroną dzielnicy ppłk. „Żywiciel" odrzuca propozycje kapitulacji choć nadal są prowadzone dalsze pertraktacje na temat jej warunków. Trwa nieustanny atak niemiecki na tą dzielnicę po którego naciskiem w nocy 30 IX Powstańcy składają broń.
W Ożarowie w kwaterze generała Von dem Bacha rozpoczęły się rokowania kapitulacyjne. Polskakomisja, uzyskuje zgodę na zawieszenie broni w dniach 1 i 2 X w godzinach od 5.00 do 20.00, czyli od świtu do zmierzchu. Niemcy wyznaczają pięć przejść w zachodnich rejonach Śródmieścia, którymi ludność może opuścić miasto. BBC podaje, że generał Sosnkowski jako Naczelny Wódz Polskich Sił Zbrojnych zostaje zdymisjonowany a Komendantem Głównym Armii Krajowej zostaje gen. dyw. Tadeusz Komorowski.
1 X zaledwie 8000 cywili decyduje się na opuszczenie miasta. O godzinie 19:01 (czas niemiecki), po zakończeniu zawieszenia broni Niemcy wznawiają morderczy ogień na Śródmieście, który trwa, z różnym nasileniem trwa do godziny 5.00 następnego dnia. Skutkiem jest wyjście przez barykady tysięcy cywilnych warszawiaków.
Na niektórych odcinkach powstańcze oddziały poprawiają jeszcze stanowiska obronne przygotowując się dalej do dalszej obrony, kiedy po południu do wszystkich żołnierzy AK, przez łączników dociera rozkaz o kapitulacji Powstania Warszawskiego. 2 X w Ożarowie o godzinie 20.00 (czas niemiecki) podpisano „układ o zaprzestaniu działań wojennych w Warszawie". Od 3 X oddziały powstańcze zaczęły składać broń i poddawać się Niemcom. Koniec powstania to 5 X, kiedy przestała działać harcerska poczta polowa, choć dla wielu powstanie trwało tylko do 2 X a zatem 63, nie 66 dni.
Po kapitulacji powstania 15 tysięcy Powstańców umieszczono w obozach jenieckich, ludność cywilną (ponad 650 tysięcy) w obozie przejściowym w Pruszkowie, skąd rozsyłano ich po terenie Generalnego Gubernatorstwa lub kierowano do obozów pracy i obozów koncentracyjnych. Niemal natychmiast po kapitulacji Powstania Warszawskiego i ewakuacji ludności cywilnej, zgodnie z planem Hitlera Niemcy przystąpili do realizacji zamiaru zrównania Warszawy z ziemią. Specjalne oddziały minerskie wysadzały dom po domu wedle przygotowanych wcześniej planów.
artykuł to zapowiedź książki pt.: "Festung Warschau 1944"
--
Aleksander Sowa
----------------------
www.wydawca.net
Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl
autorem artykułu jest Aleksander Sowa
30 VIII w środę alianci w BBC uznają Powstańców z Warszawy za cześć sił alianckich i przyznają im status kombatantów.Brytyjczycy ostrzegają też Niemców, że będą tak samo traktować żołnierzy Wehrmachttu, jak ci traktują wziętych do niewoli Powstańców Warszawskich. Niemcy w odpowiedzi po zajęciu Szpitala Jana Bożego mordują 300 rannych i chorych. Następnego dnia nie udaje się połączyć powstańczych pozycji Starówki ze Śródmieściem. Wobec czego w nocy rozpoczyna się trwające do 2 IX wycofanie kanałami do Śródmieścia. Około 200 żołnierzom nie udaje się ewakuować na skutek zasypania włazu gruzami z trafionego bombą budynku Sądu Apelacyjnego przy pl. Krasińskich. Niemcy wkraczając tego dnia na Stare Miasto mordują ich wraz z ponad 7000 ludzimi paląc ich żywcem, również w szpitalach. 2 IX faszyści opanowują Sadybę a wziętych do niewoli mordują.
Na powstańczych listach i przesyłkach pojawiają się pierwsze znaczki Powstańczej Poczty Polowej AK. W następnych dniach przy silnym bombardowaniu, natarciach piechoty i ostrzale artyleryjskim faszyści atakują wszystkie pozycje powstańcze. 4 IX ludność z popalonego w większości drewnianej zabudowy Powiśla ewakuuje się do Śródmieścia, powstańcy walczą jeszcze do 7 IX.
Następnego dnia na 2 godziny ustaje ostrzał artylerii niemieckiej umożliwiający w ten sposób ewakuację ludności cywilnej z miasta. To podstęp bo w tym czasie atakują w głąb Śródmieścia by dzielnice podzielić na dwie części.
9 IX w sobotę dowództwo AK uznaje, że miasto jest w beznadziejnym położeniu i rozpoczynają się pertraktacje przedstawicieli PCK z Niemcami, by umożliwić ewakuację cywili z miasta. Niemcy przy okazji wysuwają propozycję kapitulacji odrzuconą przez KG AK. Między 6.00 a 8.00 następuje zawieszenie ognia. W ciągu dwóch dni Śródmieście opuszcza 8000 ludzi. Po zakończeniu zawieszenia broni Niemcy przystępują do szczególnie zaciętego ataku na północną część Śródmieścia. W pozostałej w polskich rękach części Warszawy 10 IX toczą się zażarte walki, kiedy niespodziewanie zza prawego brzegu Wisły odzywa się artyleria. Rusza sowieckie natarcie 1 Frontu Białoruskiego i 1 Armii Wojska Polskiego. 11 IX Polacy zrywają rozmowy ze stroną niemiecką na temat warunków kapitulacji z powodu niedostatecznych gwarancji dla powstańców, alianckich obietnic wzmożonej pomocy lotniczej i uderzenia frontu za Wisłą.
Stalin dwa dni wcześniej zgadza się na alianckie loty wahadłowe. 12 IX Von dem Bach skupia wszystkie ataki na Czerniaków odcinając go od Śródmieścia. Następnego dnia Niemcy wysadzają mosty Poniatowskiego, Kolejowy i Kierbedzia.
14 IX Dywizja Pancerna im. Tadeusza Kościuszki zajmuje Pragę. Powstańcy koncentrują swoje siły w pobliżu brzegu Wisły przygotowując przyczółek dla desantu. Przez następne dni Niemcy wspierani lotnictwem, czołgami i bronią ciężką za wszelką cenę starają się odrzucić Powstańców od brzegu rzeki. Tej samej nocy Sowieci rozpoczynają w nocy pierwsze zrzuty pomocy dla powstańców wykorzystując samoloty PO-2 o małym udźwigu, które zrzucają broń i amunicję w skrzyniach i workach z małej wysokości bez spadochronów, co często kończyło się jej kompletnym zniszczeniem.
W dniach 16-21 IX Pierwsza Armia Wojska Polskiego w rejonie Czerniakowa, Powiśla i Żoliborza przeprowadza desant 2 i 3 Dywizji Piechoty, w sile 3 tysięcy żołnierzy, którzy uchwycili przyczółki na Czerniakowie i Żoliborzu, nie zdołali ich jednak utrzymać wskutek braku odpowiedniego wsparcia artyleryjskiego. Niemal wszyscy polegli w tej operacji.
18 IX nad Warszawą pojawia się 107 latających fortec B-17, z 8 Armii Powietrznej USA które zrzucają 1330 (lub 1284) zasobników z bronią, amunicją i innym zaopatrzeniem, z czego do powstańczych rąk trafia około 400 (lub 188). Samoloty po zrzucie lądowały na lotnisku w Połtawie w strefie radzieckiej.
Prawda jest jednak taka, że decyzje o pomocy dla Warszawy tylko przedłużyły mękę ich obrońców. Katastrofalnego położenia nie było już w stanie nic zmienić a ze strony Stalina była to tylko gra pozorów przed Anglią i USA. Pomoc z powietrza pozwoliła Powstańcom na utrzymanie do aż 23 IX brzegu Wisły, kiedy po heroicznej obronie 200 wyczerpanych i w większości rannych Powstańców poddało się. Rozstrzelano ich.
24 IX trwa ostrzał Mokotowa ogniem całej posiadanej przez Niemców ciężkiej artylerii, wsparty atakami czołgów i lotnictwem, który jednak jest zaciekle broniony nawet w walkach walką wręcz. Następnego dnia rano Niemcy przysyłają z propozycją kapitulacji wziętych wcześniej do niewoli oficerów AK do komendanta obrony Mokotowa ppłk. „Karola", na którą nie otrzymują odpowiedzi. Bój o Mokotów nabiera niespotykanej dotąd zaciętości: szkoła na Woronicza tego dnia przechodzi z rąk do rąk siedem razy!
Wreszcie bez szans na dalsza obronę, bez amunicji, żywności, wody i broni 26 IX w nocy po nocnych kontratakach bez korzyści terytorialnych rozpoczyna się wbrew rozkazom ewakuacja kanałami do Śródmieścia. 27 IX Mokotów kapituluje. Tego samego dnia na Żoliborzu dowodzący obroną dzielnicy ppłk. „Żywiciel" odrzuca propozycje kapitulacji choć nadal są prowadzone dalsze pertraktacje na temat jej warunków. Trwa nieustanny atak niemiecki na tą dzielnicę po którego naciskiem w nocy 30 IX Powstańcy składają broń.
W Ożarowie w kwaterze generała Von dem Bacha rozpoczęły się rokowania kapitulacyjne. Polskakomisja, uzyskuje zgodę na zawieszenie broni w dniach 1 i 2 X w godzinach od 5.00 do 20.00, czyli od świtu do zmierzchu. Niemcy wyznaczają pięć przejść w zachodnich rejonach Śródmieścia, którymi ludność może opuścić miasto. BBC podaje, że generał Sosnkowski jako Naczelny Wódz Polskich Sił Zbrojnych zostaje zdymisjonowany a Komendantem Głównym Armii Krajowej zostaje gen. dyw. Tadeusz Komorowski.
1 X zaledwie 8000 cywili decyduje się na opuszczenie miasta. O godzinie 19:01 (czas niemiecki), po zakończeniu zawieszenia broni Niemcy wznawiają morderczy ogień na Śródmieście, który trwa, z różnym nasileniem trwa do godziny 5.00 następnego dnia. Skutkiem jest wyjście przez barykady tysięcy cywilnych warszawiaków.
Na niektórych odcinkach powstańcze oddziały poprawiają jeszcze stanowiska obronne przygotowując się dalej do dalszej obrony, kiedy po południu do wszystkich żołnierzy AK, przez łączników dociera rozkaz o kapitulacji Powstania Warszawskiego. 2 X w Ożarowie o godzinie 20.00 (czas niemiecki) podpisano „układ o zaprzestaniu działań wojennych w Warszawie". Od 3 X oddziały powstańcze zaczęły składać broń i poddawać się Niemcom. Koniec powstania to 5 X, kiedy przestała działać harcerska poczta polowa, choć dla wielu powstanie trwało tylko do 2 X a zatem 63, nie 66 dni.
Po kapitulacji powstania 15 tysięcy Powstańców umieszczono w obozach jenieckich, ludność cywilną (ponad 650 tysięcy) w obozie przejściowym w Pruszkowie, skąd rozsyłano ich po terenie Generalnego Gubernatorstwa lub kierowano do obozów pracy i obozów koncentracyjnych. Niemal natychmiast po kapitulacji Powstania Warszawskiego i ewakuacji ludności cywilnej, zgodnie z planem Hitlera Niemcy przystąpili do realizacji zamiaru zrównania Warszawy z ziemią. Specjalne oddziały minerskie wysadzały dom po domu wedle przygotowanych wcześniej planów.
artykuł to zapowiedź książki pt.: "Festung Warschau 1944"
--
Aleksander Sowa
----------------------
www.wydawca.net
Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl
Aleksander Sowa - książki & ebooki
21,70 zł
Autor 2.0 Czy wiesz, jak wydać i zarabiać na własnej książce? Autor 18 poczytnych publikacji zdradza swój sekret...
16,90 zł
Aleksander SowaFiat 126p. Mały Wielki Samochód Poznaj historię i ciekawostki dotyczące jednego z najpopularniejszych aut XX wieku...
19,97 zł
Aleksander SowaFiat 126p. Sportowe modyfikacje i tuning malucha Fiat 126p. Sportowe modyfikacje i tuning malucha - Uczyń ze swojego fiacika prawdziwy samochód sportowy!
9,77 zł
Aleksander SowaJak działają magnetyzery i jak je wykonać „Jak zmniejszyć zużycie paliwa” Kto jeszcze chce dowiedzieć się całej prawdy o magnetyzerach
5,00 zł
Jak jeździć oszczędnie Nie masz wpływu na cenę paliwa ale masz wpływ na to, ile paliwa zużyje Twój samochód
16,90 zł
Aleksander SowaJak ulepszyć swojego Fiacika? Tuning Fiata 126p. Spraw, aby Twój "Maluch" stał się wyjątkowy!
19,90 zł
Aleksander SowaLegendy naszej motoryzacji Wybierz się w pasjonującą podróż przez 90 lat historii polskiej motoryzacji!
20,00 zł
Aleksander SowaLegendy naszej motoryzacji Dzięki tej publikacji wybierzesz się, dobrze się bawiąc, w pasjonującą podróż przez ponad 100 lat historii polskiej motoryzacji.
17,70 zł
Aleksander SowaSamochodowe instalacje zasilania gazem Dlaczego niektórzy kierowcy nie mają problemu z dużymi wydatkami na benzynę